Marjon, Jan en Toto

Wie regelmatig op de Loskade komt kan ze eigenlijk niet missen, want ze komen vaak langs gewandeld. Altijd in beweging, dat kenmerkt dit vrolijke stel. 

Zoals iedereen die op de Loskade woont is het verblijf van Marjon (68) en Jan (77) hier tijdelijk. Het was nog even onzeker hoe lang precies, maar ze hebben net goed nieuws gekregen: eind september is hun nieuwbouwhuis in Winsum af.  

Marjon en Jan hebben elkaar ontmoet in Groningen. De vonk sloeg niet direct over. Na een aantal jaar vrienden te zijn geweest kwam Jan Marjon opzoeken toen zij in Zwitserland werkte. Jan ging met verkering naar en huis en twee maanden later stuurde Marjon haar katten vast naar hem vooruit. ‘Ik dacht: als hij daarmee overweg kan, dan lukt het met ons ook wel.’ En zo volgde nog eens vier maanden later Marjon zelf. Dat is nu 40 jaar geleden. 

Na 35 jaar in Winsum te hebben gewoond werd het tijd voor iets anders. ‘We hadden een heel sfeervol, mooi huis met een grote tuin.’ vertelt Marjon. ‘Maar naarmate ik ouder werd en mijn lijf krakkemikkiger, werd het te groot en te oncomfortabel.’  

Het stel besluit het huis te verkopen en koopt er een nieuwbouwhuis voor terug. Het duurt echter nog wel even voordat het af is. Daarom gaan ze op reis met hond Toto in hun kielzog.  

Maandenlang trekken ze met de caravan door Frankrijk, passen ze op huizen in Spanje en wonen ze in Portugal. ‘Op een gegeven moment woonden we op de top van een olijfberg, te midden van een miljoen olijfbomen.’ 

Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.  Als ze bij de Pyreneeën zijn wordt een enorm abces op zijn kaak Toto bijna fataal. Met een ingrijpende operatie wordt de plek schoongemaakt, en na een antibioticakuur komt de viervoeter er gelukkig weer helemaal bovenop.  

De schrik zit er goed in, maar Toto bewijst zich de rest van de reis een echte nomadenhond. ‘Je hoeft hem nooit aan te lijnen, hij blijft altijd bij je en is overal tevreden.’   

Als Marjon en Jan uitgereisd zijn is hun huis in Winsum nog niet af. Via Google komen ze achter het bestaan van de Loskade, waar ze nu drie maanden wonen.  

Veel tijd om in te burgeren hadden ze niet nodig. Zo is Marjon de eerste dag direct langsgegaan bij de sportschool achter hun huis. Waar ze dacht een stel fitnessapparaten aan te treffen bleek er te worden gekickbokst. Een proefles was zo geregeld, en ondertussen gaat ze er twee tot drie keer per week heen.  

Ook al wonen ze er nog niet lang, er is veel veranderd sinds ze hier kwamen. Nieuwe huizen (die als werkplekken verhuurd zullen worden, red.) zijn als paddenstoelen uit de grond geschoten en ook de buurt ziet er anders uit.  

‘De tuinen liggen er nu veel mooier bij, het is gezelliger aangekleed en de mensen van de Loskade zijn heel actief. De dingen die jullie hier organiseren om meer samenhang te creëren zijn fantastisch.’  

Na alle wereldse en Groningse bewegingen is het straks tijd om naar hun nieuwe huis te verkassen. Dat betekent echter niet dat er wordt vastgeroest. Marjon blijft kickboksen. Ze moet alleen even kijken of het straks in Winsum net zo leuk is, anders blijft ze hier komen. De sfeer is hier immers zo goed: ‘het is niet van dat Anabole steroïdengedoe.’ 

Jan kijkt ook uit naar hun nieuwe huis in Winsum, maar plaatst daar wel een kleine kanttekening bij. ‘Als het in Winsum niets wordt, dan wil ik dit huis wel kopen.’